Grote orkestwerken gespeeld door een klein ensemble, kan dat wel? Jazeker kan dat: het negenkoppig Intercontinental Ensemble doet het. En hoe! Fenomenale symfonische bewerkingen bewijzen dat deze kleine groep topmusici grote orkestwerken uitstekend tot hun recht kan laten komen. Werken die op deze manier ook voor een groter publiek en op meer podia uitgevoerd worden, want dat verdienen ze. Op het programma in Helmond staan dan ook twee grote beroemde romantische orkestwerken, naast een moderne twintigste-eeuwse compositie.
Ouverture ‘Die Hebriden’ verklankt de ruwe zee, de woeste leegte en de eenzame schoonheid van de natuur. Mendelssohn kreeg zijn inspiratie voor dit stuk tijdens een reis naar deze Schotse eilandengroep, waar hij verbluft werd door de ruige natuur. Die Hebriden beeldt de deining en het geluid van de woeste golven uit die tegen de rotsen beuken. De aanzwellende storm, majestueus, onheilspellend, imposant opgebouwd in muziek, die uiteindelijk uitmondt in een intense rust.
De vierdelige Symfonie nr. 2 in D majeur, opus 36, van Beethoven schreef hij in de tijd dat zijn doofheid hem steeds meer parten ging spelen en ook ongeneeslijk bleek te zijn. De première in 1803 in Wenen werd door Beethoven zelf gedirigeerd. Er zijn invloeden van Oostenrijkse dans en volksmuziek te horen, met name in deel 2 en 3. Sommige musicologen zeggen dat het vierde deel, dat opent met een soort hik of kreun, een uiting is van de stress en pijn van Beethoven.
Daartussen spelen de blazers en strijkers van het Intercontinental Ensemble het Nonet van Bohuslav Martinů, een van de vier grote Tsjechische componisten. Een passende keuze natuurlijk van dit negenkoppig gezelschap, dat diverse continenten muzikaal vertegenwoordigt (Zuid-Amerika. Europa en Azië) en op de grote nationale (Concertgebouw) en internationale (Mexico, Italië) podia optreedt.
Het driedelige Nonet van Martinů componeerde hij in 1959, in opdracht, kort voor zijn dood. Het is een stuk van tegenstellingen: zonnig, levendig en helder klinkt de opening; mysterieus en neerslachtig is het tweede deel, een aankondiging van het levenseinde van de componist? Het derde deel heeft warme dromerige klanken, gevolgd door speelse, onstuimige fragmenten, eindigend in een serene kalmte.
Zo maakt Intercontinental Ensemble er weer iets moois van: een kleine groep, maar van grote klasse.
Dit concert is mede mogelijk gemaakt door:
